Operetka puszczańska

 




* Operetka puszczańska *


Wieczorna mozaika na tafli jeziora,
opuszcza żagle, składa suche pranie,
topnieje słońce, barwiąc wszystko oranż,
lilie i wodę w przezroczystym dzbanie.

W puszczy kukułka szuka półsennie,
igieł na sośnie, bo ta wciąż je gubi,
słoneczny lizak pokraśniał jak rubin,
plusk
żwawą żabką, chwilę przed koncertem.
Zaszeleściły czynele listowiem,
entrée
z młodnika anonsuje lelek,
tną muzykanci — a, ostro, nie powiem!
Rój świerszczy cyka — struny u ku le le.
Noc zapodała bzyku szalem w muszki :
Błysk
w pierwszym akcie — można dostać zeza.
Plask
w akcie drugim — „zemsta nietoperza”.
Pisk
ponad łąką — balet w środku puszczy ...
Bis 
po popisach, niesie echo w borze …
Pękł dzbanek z gwiazdą, kiedy bas z sopranem
cięli komara w ululanej loży,
mgielna kurtyna, opadła nad ranem.

Książę "półgębek" spływa srebrnym koczem,
a noc, tak buja, jak dawna kołyska,
wieczorną arię świt boćkiem klekocze…
Ma twoje oczy, na brzegu ścierniska.


aranek








Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rożowa wstążeczka

Obraz
  Różowa wstażeczka Tekst do melodii  Walca A- mol Fryderyka Chopina Za nic sława, modny frak w blasku świecy spłonie dzień o drezdeńskiej róży w snach księżycowa srebrzy pełń "moja bieda " smutny walc melancholią pisze list w młodym sercu echo prawd na pięciolinii łzy... Różową wstążeczką przewiązane sny, przewiązane sny przewiązane sny żalem drżącą ręką, zatrzaśnięte drzwi, zatrzaśnięte drzwi od dziś. Jeszcze blisko w nutach skrzy suchy płatek pachnie tak jakby cały ogród i róży tysiac, w refren wpadł. Różową wstażeczką przewiązane sny przewiązane sny przewiazane sny czas pożegnać dziecko i młodzieńcze sny i młodzieńcze sny już dziś. Melancholii gorzki smak, krasi nutą nowy dzień nic że walc, gdy strojny laur w wieniec róż zaplata cierń Różową wstążeczką przewiązane sny przewiązane sny przewiązane sny coraz bardziej ciężki  maski sztuczny blichtr maski sztuczny blichtr od dziś zakochany w wiośnie ptak przebudzony w trawie cień drżcy liść, czerwony mak... przypalone skrz...
Czytaj więcej

Zimowe

Obraz
Vincent van Gogh (1853-1890) - Cztery cięte słoneczniki Preludium Wieczorem zasiałam słonecznik pod oknem. Nocą wpadła tkliwość z sukienki anioła draśniętej przez księżyc zazdrosnym paznokciem, o strunę w skrzypeczkach, kiedy zapłoniona namiętnym vibrato ochoczego smyczka, jęczała zmysłowo rozedrgany romans, na puchu anielskim grzbietem naprężona w złotej aureoli płatków słonecznika … Mroźny świt zapukał cichutkim staccato, przechodząc w wytworną różnobarwność brzmienia, oczarował frazą, poranek oniemiał i gruchnęło w okna muzyką żebraczą! Na anielskich piórkach zawieszone studium nocną kantylenę zmieniło w preludium... aranek
Czytaj więcej
Obraz
                                                              zdjęcie: Nowy Orlean Orlean                                piosenka Ćmi lipcowa narkoza ziołem pasie się koza w powietrzu pachnie miód w lipie trzmiel słód przelewa muzykanci na drzewach zgrywają srebrny tusz w ogródkowych galeriach wszelkich barw kwietna feeria wpadł piegowaty czas wszystko jest o miłości ważki fraszki i dowcip a wiersze poszły w jazz ref. odkręć słoneczny kran napełnij słońcem dzban na złotej trąbce z Loui Armstrongiem rozedrgaj roje gam jazzu jazzu za trzmielem raz pogrzeb raz wesele normalny ziemski gaz w krainie zwykłych zdarzeń aż roi się od marzeń dopóki lato w nas blues o piątej nad rzeką wlej do kawy jak mleko wrzuć księżycowy pył koza zioło i gwiazdy złotym wozem...
Czytaj więcej